Jeśli jest rzeczą słuszną, aby dzieje narodu rozumieć poprzez każdego człowieka w tym narodzie - to równocześnie nie sposób zrozumieć człowieka inaczej jak w tej wspólnocie, którą jest jego naród. Wiadomo, że nie jest to wspólnota jedyna. Jest to jednakże wspólnota szczególna, najbliżej chyba związana z rodziną, najważniejsza dla dziejów duchowych człowieka. Otóż nie sposób zrozumieć dziejów Narodu Polskiego - tej wielkiej tysiącletniej wspólnoty, która tak głęboko stanowi o mnie, o każdym z nas - bez Chrystusa. Jeślibyśmy odrzucili ten klucz dla zrozumienia naszego Narodu, narazilibyśmy się na zasadnicze nieporozumienie. Nie rozumielibyśmy samych siebie. Nie sposób zrozumieć tego Narodu, który miał przeszłość tak wspaniałą, ale zarazem tak straszliwie trudną - bez Chrystusa. Nie sposób zrozumieć tego miasta, Warszawy, stolicy Polski, która w roku 1944 zdecydowała się na nierówną walkę z najeźdźcą; na walkę, w której została opuszczona przez sprzymierzone potęgi; na walkę, w której legła pod własnymi gruzami, jeśli się nie pamięta, że pod tymi samymi gruzami legł również Chrystus Zbawiciel ze swoim krzyżem sprzed kościoła na Krakowskim Przedmieściu. Nie sposób zrozumieć dziejów Polski od Stanisława na Skałce do Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu, jeśli się nie przyłoży do nich tego jeszcze jednego i tego podstawowego kryterium, któremu na imię Jezus Chrystus. Homilia w czasie Mszy św. odprawionej na placu Zwycięstwa, Warszawa, 2 czerwca 1979 r.
Historia naszej parafi i miejscowości - historia Gosławic
Materiał zaczerpnięty z broszury "ŚWIĘTY ANDRZEJ APOSTOŁ ŻYWOT- Parafie i kościoły" . Tekst i redakcja Wojciech Wróblewski. Wydawnictwo "Fala", Piła 2001.
e-mail: wojtekwroblewski@wp.pl
Pierwszą wzmiankę o miejscowości Gosławice zawiera dokument z 1280 r. Wzmiankowana w dokumencie wieś Gosławice stanowiła własność kujawskiego rodu Godziembów. Jednak już wcześniej istniał w tym miejscu gród, którego ostatnie ślady zostały zniszczone w drugiej połowie XX wieku, podczas budowy odkrywki węgla brunatnego.
W czasach nowożytnych znaczący okres rozwoju Gosławic wiązał się z powstaniem na ich terenie w początkach XX w. cukrowni i rafinerii cukru. Drugi okres, od lat pięćdziesiątych, raczej przemian aniżeli rozwoju miejscowości, wiązał się z powstałymi tam znaczącymi inwestycjami kopalnictwa węgla brunatnego i energetyki. W 1976 r. miejscowość Gosławice została włączona w administracyjny obręb miasta Konina.
Parafia w Gosławicach powstała prawdopodobnie w XIII w. Kościół parafialny (istniejący do dziś) został zbudowany w l. 1418-1425. Pod koniec XVII w. świątynia popadła w ruinę. Wierni z Gosławic przeszli pod opiekę duszpasterską okolicznych parafii Morzysławia i Lichenia. W latach siedemdziesiątych XVIII w. Gosławice na nowo stały się parafią. W XX w. z parafii macierzystej wyłoniły się dwie nowe parafie św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Koninie (dawniej Łężyn) i św. Alberta Chmielowskiego w Posadzie.
Obecnie istniejący kościół p.w. św. Andrzeja Apostoła, został wzniesiony ok. 1418-1425, konsekrowany w 1444 r. Jego fundatorem był właściciel wsi Gosławice, biskup poznański Andrzej Łaskarz, zwany tez Andrzejem z Bnina.
Do ok. 1660 r. świątynia utrzymywana była przez Lubrańskich, właścicieli dóbr gosławickich. W końcu XVII w. kościół popadł w ruinę. Dopiero z inicjatywy nowego właściciela dóbr gosławickich, Józefa Łąckiego, podkomorzego brzeskiego, kościół został odbudowany w l. 1755-1775. W kilkanaście lat później, w 1789 r. świątynię zniszczył pożar. Runęła wieża, szczyty i dach. Odbudowany kilka lat później, utracił wiele ze swojego pierwotnego wyglądu. Okres XIX stulecia był czasem pogłębiającego się zaniedbania wyglądu świątyni. Dopiero po 1891 r., za czasów proboszcza ks. Michała Majewskiego, przystąpiono do odnawiania kościoła. Przywrócono mu pierwotny kształt gotycki usuwając renesansowe szczyty, odrestaurowano sklepienie, do prezbiterium dobudowano nową zakrystię, ustawiono trzy neogotyckie ołtarze z obrazami pędzla Józefa Buchbindera z l. 1902-1904, wybudowano nową, drewnianą, wieżyczkę, położono nowy dach. Kolejny gruntowny remont został przeprowadzony w l. 1953-1954. Ostatni, gruntowny remont świątyni dokonany został w l. 1995-1996. Zniszczoną wieżyczkę drewnianą zastąpiono nową, o konstrukcji metalowej, zmieniony został dach kościoła, wzmocniono mury, wymieniono instalacje, świątynia została pomalowana, założono osiem witraży, odnowiono dzwonnicę.
Kościół gosławicki, ceglany, w stylu gotyckim, który należy typologicznie do grupy ideowych kopii rotundy Grobu Świętego w Jerozolimie, jest unikatową świątynią w Polsce, zbudowaną w kształcie tzw. oktogonu krzyżowego. Do ośmiobocznej nawy przylegają cztery prostokątne pomieszczenia: prezbiterium, dwie kaplice i kruchta, tworzące ramiona krzyża. W nawie znajduje się ośmioboczna kolumna piaskowcowa z cokołem i głowicą, podtrzymująca sklepienie palmowe. Na kolumnie znajduje się piętnastowieczna, kamienna tarcza z herbem Godziemba. W prezbiterium, kaplicach i kruchcie są sklepienia gwiaździste. Wsporniki sklepień są ozdobione tarczami herbowymi, w prezbiterium maskami i tarczami. Prezbiterium oszkarpowane. Okna ostrołukowe. W kruchcie znajduje się zwornik z głową Chrystusa. Przy kruchcie okrągłe baszty; wejście na strych i chór muzyczny. Na zewnątrz ściany, pod dachem, fryz arkadowy.
Najbardziej znaczące zabytki znajdujące się w świątyni: szesnastowieczna, ośmioboczna chrzcielnica ozdobiona renesansowym ornamentem i herbami Orzeł Jagielloński, Godziemba, Topór, Śreniawa, Jastrzębiec, Ziemia Kaliska, dynastia jagiellońska i osiemnastowieczny krucyfiks. W kościele znajduje się epitafium bł. ks. D. Jędrzejewskiego, a na zewnątrz Eleonory z Gieców Gibasiewicz (14 I 1834). W dzwonnicy dwa zabytkowe dzwony z 1561 i z 1713 r.
Więcej pod adresem:
Materiały pochodzą ze strony http://www.muzeum.com.pl/content/view/9/215/lang,polish
Gosławice należały na przełomie XIII i XIV wieku do rodu Godziembitów, z którego pochodził Andrzej Łaskarzyc urodzony w 1362 roku. Ojcem jego był Łaszcz (Łaskarz), podłowczy lądzko - koniński, matką zaś Dorota z rodu Leszczyców, spokrewniona z biskupem krakowskim Piotrem Wyszem z Radoliny. Jego brat Dziersław z Lichenia był łowczym kaliskim, a bratanek Jan z Lichenia został wojewodą brzeskim (kujawskim). Andrzej studiował prawo w Pradze oraz w Padwie, gdzie zdobył doktorat w 1405 roku. Od 1392 był prepozytem katedry we Włocławku. W 1397 roku sprawował krótko urząd kanclerza królowej Jadwigi. Kilka lat pracował w kurii rzymskiej jako protonotariusz papieski. W latach 1409 1410 odbył wraz z biskupem krakowskim Piotrem Wyszem pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Zapisał się w historii głównie dzięki zasługom się w działalności dyplomatycznej, szczególnie w sporach polsko - krzyżackich, pracował też nad reformą Kościoła. W latach 1412 1414 był przedstawicielem króla Władysława Jagiełły w procesie polsko krzyżackim. W 1414 roku został biskupem poznańskim. Wraz z Pawłem Włodkowicem, arcybiskupem gnieźnieńskim Mikołajem Trąbą, Janem z Tuliszkowa, Zawiszą Czarnym z Garbowa i wieloma innymi wchodził w skład polskiej delegacji na sobór w Konstancji (1415 1418), gdzie czynnie działał. Wspólnie z bratankiem Janem z Lichenia ufundował zamek oraz istniejący do dziś kościół w Gosławicach. Zmarł na zamku w Gosławicach 24 VIII 1426 roku.
Ks. Alojzy LewandowskiKs. Alojzy Marcin Lewandowski, syn Stefana i Marianny z Laskowskich, urodził się 11 października 1931 r. w Karasiewie, par. Chełmica. Ojciec jego został wkrótce kościelnym w Tuliszkowie, gdzie też Alojzy przeżył II wojnę światową i ukończył szkołę powszechną. W l. 1946-51 uczył się w Niższym Seminarium Duchownym we Włocławku, a w l. 1951 -56, Wyższym Seminarium Duchownym. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 października 1956 r. we Włocławku z rąk bpa Antoniego Pawłowskiego. Po święceniach pracował jako wikariusz w Kikole (1956-57), Chełmcach (1957-59), Burzeninie (1959), Kowalu (1959-60), Iwanowicach (1960-62), Czernikowie (1962-63), Kowalu (1963-64), Przedczu (1964) i Izbicy (1964-66). Pierwszą samodzielną placówką była parafia w Wistce Szlacheckiej, od 1969 r. przeniesiona do Smólnika. Było to wynikiem prac związanych z budową zapory wodnej na Wiśle we Włocławku. Ks. Alojzy wybudował w Smólniku nowy kościół wraz z plebanią. W 1974 r. przeniesiony do Konina do par. św. Andrzeja Apostoła, gdzie pozostał aż do śmierci w dniu 28 sierpnia 1993 r.
PKP Konin
PKS Konin
MZK Konin